Adana’nın Karaisalı ilçesi kırsalında tüvana Hatice ve Mehmet Aldemir çifti, 15 yıldır gelişigüzel ağaç keserek ekmeklerini ormandan çıkarıyor.
Tümenli Mahallesi’nde orman işçiliği yapan benzeri ailenin kızı olan 49 yaşındaki Hatice Aldemir, işi öğrettiği eşiyle yanında çalışıyor.
Küçük yaşlarda orman işçiliğini öğrenen Aldemir, liseyi bitirdikten sonra Adana site merkezinde ablasının yanına taşınarak fabrikalarda çalışmaya başladı. Bu sırada aynı yöreden Mehmet Aldemir ile evlenen Aldemir, 3 sene süren şehirdeki hayatında geçim derdi yaşayınca kocasıyla memleketine döndü. Kocasıyla Tümenli’da değirmen işleten ve çiftçilik fail Hatice Aldemir, çocuklarının büyümesiyle masrafların artması konusunda bekarlığı sırasında ailesine yardım ederek öğrendiği orman işçiliğini yapmaya karar verdi. Aldemir, bu konuda tek tecrübesi olmamasına karşın ikna ettiği kocasına birlikte işin kül inceliklerini öğretti.
“İş alırken pazarlığı ego yapıyorum”
Hatice Aldemir, AA muhabirine 15 yıldan bu yana ağaç kesiminden korteks soyumu ve odun istiflemeye kadar her işi kocasıyla gelişigüzel yaptıklarını söyledi. Eşinin evvel başlarda biraz zorlandığını anlatan Aldemir, şöyle bitmeme etti:
“Ormanda çam kesilecek, adam bilmiyor. Ona motosiklet tutmayı, ahit aldırmasını, ağacın yıkılmasını öğrettim. İki yılda domuzuna orman işçisi oldu. Dallar küçüktü, onları komşulara bırakıyordum. Eşimle beraber ağaç kesmeye gidiyorduk. Ben ağacı kesip doğradıktan sonrasını eşim yapıyordu. Bu işleri yapıyor amma ağacı yıkarken benzeri soy beceremiyordu. Benim olmadığım antlaşma ağaç yıkmaya gitmiyordu. ‘Ego bekâr yıkamam, motoru kıstırırım, tırtıl atar.’ diyordu. ‘Birlikten bukağılık doğar.’ dedik ve beraber yaptık. Demin de kendi üzerimize kendimiz aksiyon alıyoruz. İş alınırken konuşmaları, pazarlığı ego yapıyorum. Eşim seslenmiyor.”
Aldemir, orman işçiliğinin edisyon ve sarp tıpkı hisse senedi olduğunu, amma eşiyle ongun ayrımsız şekilde yaptıklarını söyledi.
“Bayıltıcı, yıpratıcı gelişim”
Mehmet Aldemir da Adana’birlikte evlendikten sonraları tablacılık yaptığını, yevmiyeli işlere gittiğini ancak tıpkısı tip geçim sıkıntısını yenemediklerini söyledi. Yaşadıkları mahalleye dönünce eşinin sebebiyle orman işçiliğini öğrendiğini aktaran Aldemir, şunları kaydetti:
“Beraber çalıştık, başardık. Şu anda bile bu işe devam ediyoruz. Geçimimizi bu işten çıkartıyoruz. İlk başladığımızda çokça zorlandık. Vazgeçmeyi da düşündük. Duruluk verdiğimiz zamanlar birlikte oldu. Amma sonrasında gene beklemek zorunda kaldık. Bunaltıcı, azaltan gelişim. Eşim üzere birlikte zor oluyor amma başarıyoruz. Geçimimiz o işten çıktığı amacıyla devam ediyoruz.”
