BELGIT DEMİRCİOĞLU

Osmaniye’bile eşi minimal ücretle müteharrik epilepsi hastası Buket Yalçınkaya, geçim sıkıntısı yaşadıklarını belirterek, “Minimal ücretle geçiniyorum diyenler dolma söylüyor, minimum ücretle ittifak gayrimümkün. Ben geçinemiyorsam kimse geçinemiyordur. Dolabımın içi zaten abes, hiçbir molekül alamıyorum. her bir şeyi bakkala yazdırmak zorunda kalıyorum zira elimde avucumda hiçbir husus yok. Sobam yok, odunum namevcut, şita geldi ne yapacağımı bilmiyorum. Oğlum üşüyor ‘anne ego üşüyorum’ diye battaniyeye sarılıyor. Oğlum dolabı açıyor, ‘anne esasen mi zeytin’ diyor” dedi.

Osmaniye’nin Kadirli ilçesinde dinamik ve 7 yaşından beri epilepsi hastası olan 29 yaşındaki Buket Yalçınkaya, 5 yaşındaki oğlu ve eşi ile minimum ücretle geçim çalışıyor. 1,5 yaşındaki kızını tutarga hastalığından 7 aylık oğlunu ise ihtisas rahatsızlığından kaybeden Buket Yalçınkaya, 5 yaşındaki oğlu ve eşi ile baskı koşullar altında hayatına devam ettiğini söyledi.

“KOMŞULARIMIZ KOLTUKLARINI KIŞI VERDİ”

Asgari ücretle geçinemediklerini rapor eden Yalçınkaya, şöyle konuştu:

“6 yıllık evliyim, eşim minimal ücret alıyor. Bozuk eşinden eşimin 1 modül oğlu var 15 yaşında, ona dünyalık veriyor, ev kiramız var, akarsu faturam geliyor, elektriğim geliyor, bakkala kaydettirmek zorunda kalıyorum çünkü asgari sevap bize yetmiyor. Minimal ücretle geçiniyorum diyenler domates dolması söylüyor, minimal ücretle inikat olmaz. Ben geçinemiyorsam kimse geçinemiyordur. Dolabımın içi filhakika boş, hiçbir öz alamıyorum. her bir şeyi kaydettirmek zorunda kalıyorum çünkü elimde avucumda hiçbir özdek bulunmayan. Sobam yok, odunum yok, kış geldi ne yapacağımı bilmiyorum. Oğlum üşüyor ‘anne ben üşüyorum’ diye battaniyeye sarılıyor. Komşularımız koltukları sevimli verdi ‘buradan taşınırsanız kafasız alacağım’ dedi.

OĞLUM, ‘ANNE YİNE Mİ ZEYTİN’ DİYOR

Oğlumun kıyafetleri yarık kıyafeti yok. Oğlum seçme ahit yanıma geliyor dolabı açıyor ‘anne tekrar mi zeytin’ diyor bana. Ego istemez miyim gezip yiyip içip tozmak. Gezemiyorum çünkü oğlumu, eşimi, kendimi düşünüyorum, icar durumlarımı beher şeyi düşünüyorum. 6 yıldan beri ev değiştiriyorum, 10 şerha familya değiştirdim çünkü bütünü dahi rahatsızlığıma sebep olduğundan ufuk, tümce rahatsızım diye niteleyerek evden çıkarıyor. Sülale sahipleri ‘sen rahatsızsın çocuğun ağlıyor, bağırıyor’ diye niteleyerek evden çıkarıyorlar. Sonra da ‘kızımı oturtturacağım siz çıkın’ diye kovuyor kadar çıkartıyorlar. Işlemek istiyorum amma tasalı olduğumdan etraf hareket veren namevcut, zira sayrı olursun başımıza balkı olursun diyorlar.”