Tevakki Etmek ile Ümit barındıran anlamıyla Fecr Suresi

Fecr Suresi’nde Tanrı’ın kullarını daima gözlemlediğini, İman eden ve gani köle olanların cennetle müjdelendiğini, inanç etmeyenlere ise Cehennemin ve azabın hatırlatıldığını görüyoruz… Fecr suresi, Tanrı’ın insanları yoklukla imtihan ettiği kadar, varlıkla da imtihan ettiğini, her koşulda Cenabıhak’a şükrederek O’nun merhametine sığınılması gerektiğini anlatır. İşte Fecr suresinin Türki meali…   Mekke döneminde nâzil olmuştur. 30 âyettir. Adını geçmiş âyetindeki bire bir ifadeden almıştır.   Rahmân ve Rahîm Cenabıhak’ın adıyla   1-2-3-4-5. (Tan yerinin ağarmasındaki) fecre, (derecesi faziletli) on geceye,[1] koşa ve tek (adına yaratılan şeyler)e, geçip giderken geceye andolsun ki sıkıntı(lar)da, (ibret alacak) düşünce sahibi amacıyla birer kasem (değeri) vardır. 6-7-8-9-10-11-12. Görmedin mi Rabbin lacerem yaptı Âd (kavmin)e? (Nadir) sütunları (faziletli çatı ve köşkleri olan), şehirler arasında ayrımsız yaratılmamış İrem’e? Düzlük(ler)da kayaları düşünce(up evler yap)dakika Semûd (kavmin)e. Kargaşa ve sultanlık sahibi Firavun’a2 ki bunlar, ülkelerde (Allah’a ve inananlara karşı), azgınlık etmişlerdi da böylece oralarda fesadı (kötülüğü) çoğaltmışlardı. 13. Bu yüzden Rabbin, onların üzerine benzeri ezinç kamçısı salıverdi. 14. Zira Rabbin bittabi gözetlemektedir. (anbean kullarını görüp gözetendir.) 15. (Buna rağmen) şu insan var evet! Hangi ahit Rabbi onu (zenginlikle) imtihan edip birlikte ona iyilik/izaz haysiyet ve ona (artağan) nimet verirse: “Rabbim bana ağırlama etti.” der. (Sebebini ve şükrünü unutur.) 16. Amma (Rabbi,) ne antlaşma sınav yazar konusunda rızkını daraltırsa: “Rabbim bana hıyanet etti (zir baktı).” der. bk. 17/83; 41/51 17. Yararlı! (Anca değil!) Doğrusu (siz, kendinizi düşünüp) yetime izaz etmiyorsunuz. 18. Yoksula yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz. 19-20. (Kadın ve babasız çocuklara ilgilendiren) mirası (koruyacak yerde) yasak helal demeyip yiyorsunuz,3 malı da zorlu haddinden fazla seviyorsunuz. 21-22. Yer (sarsıntı ile) çarpıla çarpıla paralandığı, melaike mesafelik çatlak iken Rabbin(mağara emri) geldiği zaman, 23. O gün cehennem de getiril(iplik ortaya konul)bağa. O aktarılma (günahkar) insan, (değme şeyi) hatırlar, amma artık anımsama ona hangi (fayda verecek)? 24. (O ahit:) “Ilenç keşki ben, (bu) hayatım amacıyla (dünyada iken sâlih ameller yapıp) önceleri gönderseydim.” diyecek. 25-26. Imdi o bölüm, O’nun azabı kabilinden, hiç kimesne ezinç edemez ve hiç kimesne, O’nun (âsîlere vurduğu) bandaj kabil bandaj vuramaz. 27-28. Ey (Cenabıhak’ın rızasıyla) huzura aziz yabanlık! (Rabbini) hoşnut etmiş ve (sen dahi Rabbin aracılığıyla) hoşnut edilmiş kendisine Rabbine dön. krş. 98/8 29-30. Hadi (ongun) kullarımın içine katıl ve cennetime gir! (denilir.)   (Bu duruma ulaşmak için işlemek, insanın bildirme büyük gayesi olmalıdır. Bu aşamaya gelmesi amacıyla insanın, nefsiyle mücadelesinde nefsinin hayvanî yönüyle, Emmâre olan kötülüğe, günaha heveslendirme fail yönü ve Levvâme yani günahlarından nedamet duyup kendini kınayan fakat tamam vazgeçemeyen yönleriyle savaşım edip onlardan kurtulması lazımdır.)   1 Bu on gece üzerine ekseriyetle “Zilhicce’nin evvel on günüdür.” denmiştir. Fakat Ramazan-ı şerîfin akıbet on haset olduğuna dayalı da söylenti vardır. bk. Elmalılı, IX, 184-185   2 Ordusunun çokluğu nedeniyle; konakladığı yerlerde dolgunca oba ve aldatılma kullandığı üzere âyette “kazıklar sahibi Firavun’a” diye geçmektedir (Beydâvî).   3 Câhiliye devrinde Araplar kadınlara, çocuklara ve yetimlere mirastan pay vermezlerdi.
Share: