HEDEF İSTANBULLU
Artvin’dahi besicilik özne üreticiler, küsurat maliyetlerden dertli. Yetiştirici Tarık Bozkurt, “Hayvanları satsak birlikte karşılığını alamıyoruz; yani ancak satıp yemine kullanıyoruz… Girdi haddinden fazla olduğu amacıyla dirimlik elde edemiyoruz. Hayvanı hayvanla trampa edebiliyoruz” diyerek konuştu. Aynı apayrı üreticisi Korkusuz Altunkaya ise, “Sürücü hayalet oldu, bir çobanın gideri bize 10 bin liralık. Güdücü sıkıntısından otumuzu biçemiyoruz katıksız olarak. Sunma gani ağızotu 500 lira, 600 liralık. Tonu bize 12 bin lira evet geliyor ve alma şansımızda bulunmayan filhakika. Yem bizim üzere haddinden fazla kalın” dedi.
Artvin’in Ardanuç köyünde dinç efsanevi üreticileri, küsurat girdi maliyetlerinden yakınarak yaşadıkları sıkıntıları ZÜMRÜDÜANKA Bilgi Ajansı’na anlattı. Kocabaş efsanevi üreticisi Tarık Bozkurt, şunları söyledi:
“HAYVANLARI SATSAK ÜSTELIK KARŞILIĞINI ALAMIYORUZ; YANİ ANCAK SATIP YEMİNE KULLANIYORUZ”
“Tığ herhangi bir taraftan zayi insanız. Zahir derseniz, çünkü biz zat çayırımızda biçmiş olduğumuz otumuzu öz paramızla alıyoruz. Bugün otun kilosu 4 bin liralık, samanın kilosu 2 bin lira. Şu gördüğünüz işletmenin günce gideri kışın 3 milyar. Bunun karşısında hayvanın vücut fiyatı faziletli gözükse de biz yine engel ediyoruz. Çünkü girdiler haddinden fazla, istihsal fakat galiba bir kapasitede yapabiliyorsun. Üst aştığın zaman senin bütçeni zorluyor ve sen hayvanları haris tasarruf etmek zorunda kalıyorsun. Besicilik yapıyorum yemin çuvalı 550-600 bin teklik, otun kilosu 4 bin teklik, samanın kilosu 2 bin lira. Burada olsa dahi alsan 2 bin lira bir öz değil. Urfa’dan geliyor, araba parası var; bir araba 35 milyon liraya servet oluyor. Tığ 50 ton, 60 titrem saman kullanıyoruz. 3 bin denk yaptık ancak bu üstelik bu yıl hayvanıma yetmeyeceğini hesap pusulası ediyorum. Hayvanları satsak da karşılığını alamıyoruz; yani ancak satıp yemine kullanıyoruz.
“GİRDİ ÇOKÇA OLDUĞU İÇİN GELİR ELDE EDEMİYORUZ. HAYVANI HAYVANLA TRAMPA EDEBİLİYORUZ”
Şimdi hayvanlarımızı kasaplara kestiriyoruz genelde. Davetkâr hayvanı 80 bin liraya, koca hayvanı 90 bin liraya kesiyorlar. Zira bizim kestireceğimiz hayvanat ile özge hayvanları ancak o kadar besleyebiliyoruz. Çalışkan kilo 600 geliyor, 300 geliyor, 400 geliyor hayvanına bakarak… Bunun karşılığını biz alamıyoruz, 90 liradan kestirdiğimiz devir 300 kilogram gelse 150 kiloya düşüyor. 150 kilogram ten satmış oluyorsun fakat tıpkısı hayvan başka hayvanları ayrımsız hafta besleyebiliyor etin parasıyla.
Girdi çokça olduğu için dirimlik elde edemiyoruz. Hayvanı hayvanla takas edebiliyoruz… Yani aldığımız parayı yeme yatırıyoruz. Onun zarfında fiyatlar bize düşük geliyor. 90 teklik birkaç bizim amacıyla. Biz hayvanımız 110 liraya, 150 liraya kestirmemiz geçişsiz ki biz buradan benzeri sağlık elde edebilelim ve değişik ihtiyaçlara kullanabilelim.”
“BİZ BILE MALİYETLERİN YÜKSEK OLMASI MAZOTTAN KAYNAKLANIYOR”
Küçükbaş hayvan üreticisi Bıçkın Altunkaya ise şunları dedi:
“40 yılı aşkındır dahi hayvancılık yapmaktayım. Bu baba mesleği, babadan oğula gidiyor ve biz birlikte devam ettiriyoruz. Eksantrik bire bir iş bulamadığımız üzere çıktı bile devam ettirmeye çalışacağız.
Hayvancılık amacıyla denilen çoğu özdek doğru değil, hayvancılık maatteessüf en el iştir. Gecen sene 100 ton esrar aldım 150 bin liralık verdim. Bu yıl ise 100 ton gizler aldım 450 bin lira verdim. Yani tek hareket mahdut değil amma bu maliyetlere karşın hayvanımız para etmiyor. Cilt diyorlar çokça faziletli, etin hiçbir ahit yükselmesini istemiyoruz, elden otun maliyetini düşürsünler. Etin hiçbir zaman yükseltilmesini istemiyoruz. Millet, ‘fiyatlar yüksek’ diyorlar. Aynı birlikte düşünsünler kim kasem çuvalı 400 teklik-500 teklik, otun kilosu 3 liralık, 4 teklik bize maliyeti faziletkâr. Bir Vakitler diyorlardı kim, ‘dolar’ demin ise bundan bahsedilmiyor. Tamam demin yalnız motorin. Biz da maliyetlerin erdemli olması mazottan kaynaklanıyor. Tabii olarak artan nakliye bedeli. Otun sunma haddinden fazla maliyet tarafı mazot.
“ÇOBAN HAYALET OLDU, BİR ÇOBANIN GİDERİ BİZE 10 BİN LİRA. GÜDÜCÜ SIKINTISINDAN OTUMUZU BİÇEMİYORUZ”
Güdücü tayf oldu, bir çobanın gideri bize 10 bin teklik. Güdücü sıkıntısından otumuzu biçemiyoruz natürel yerine… Otu; Kars’ta, Ardahan’dan, Erzurum’dan alıyoruz. Yani başka bir molekül diyecek husus bulamıyorum. Yemi alma şansımız bulunmayan. Zira yemin çuvalı nerden bakarsan 500 teklik. Sunu iyi yemleme 500 liralık, 600 liralık. Tonu bize 12 bin lira evet geliyor ve kabul etme şansımızda bulunmayan doğrusu. Yem bizim amacıyla çok yük.
Nerden bakarsanız yem, maden, samanda 150-200 ton giderimiz var. 200 tonu 3.5- 4 liradan hesaplasan 500-600 liralık mülk yapıyor. Yani bölüm bizde baskı. Hayvanımızı satamıyoruz. Ağızotu fiyatlarına göre hayvanımız para etmiyor.
“DİYARBAKIRDA KESİM YAPILIYOR AMA O BIRLIKTE BİZİ KURTARMIYOR”
Hayvanlarımızı kurbandan, kurbana satıyoruz. Hayvanlarımızı besi yapıyoruz ayrımsız zamanda kurbanda satıyoruz. Arada Sırada dışardan mevrut tüccarlara satıyoruz. Düpedüz onlara bile satmak istemiyoruz çünkü onlarda bozuk fiyata bizden ahzetmek istiyorlar. Bazan kesime gönderiyoruz, antant filhakika para etmiyor. Itilaf yani bugünkü parayla piyasaya bakarsan koca Diyarbakır’üstelik kesiyor 80 teklik civarında. O üstelik bizi kurtarmıyor, buradan nakliyesi derken o bizi aşıyor. Filhakika ana olan taşımalık buradan Diyarbakır’a kuzunun fiyatı nısıf fiyatını düşüyor.”
